آرشیو مطالب در دسته بندی ‘سیرت انبیاء’
*زندگانی حضرت شعیب علیه السلام
بهمن ۲۸ام, ۱۳۹۸ | 
نویسنده: وَإِلَى مَدْینَ أَخَاهُمْ شُعَیبًا قَالَ یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللهَ مَا لَکمْ مِنْ إِلَهٍ غَیرُهُ قَدْ جَاءَتْکمْ بَینَةٌ مِنْ رَبِّکمْ فَأَوْفُوا الْکیلَ وَالْمِیزَانَ وَلا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیاءَهُمْ وَلا تُفْسِدُوا فِی الأرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِهَا ذَلِکمْ خَیرٌ لَکمْ إِنْ کنْتُمْ مُؤْمِنِینَ (اعراف: ۸۵).
ذکر حضرت شعیب علیه السلام در قرآن:
در قرآن کریم ۱۰بار سخن از حضرت شعیب علیه السلام آمده است. در مواطن متفرقه‌ای از سوره‌های اعراف، هود، شعراء و عنکبوت… خداوند او را به سوی مردم مدین مبعوث فرمود. مردم مدین به «اصحاب الأیکة» نیز شهرت دارند.{کذَّبَ أَصْحَابُ الأیکةِ الْمُرْسَلِینَ (١٧٦) إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَیبٌ أَلا تَتَّقُونَ}(شعراء: ۱۷۷- ۱۷۶).
ارسال در : 
*اصحاب سبت
یکی از تعالیم موسی ـ علیه السلام ـ پیامبر گرامی خداوند، این بود که قومش یک روز در هفته، از کار روزانه دست بکشند و به پیگیری چیزی که دنیا به آن مشغولشان ساخته است، نپردازند، بلکه در آن روز به عبادت پروردگار و سپاس و ستایش او و برشمردن نعمت‌های او روی آورند تا دل‌های آنان با ذکر و یاد خداوند پاکیزه گردد.
روز جمعه، همان روزی بود که به آنان دستور داده شده بودکه در آن به عبادت خداوند بپردازند، اما آنان تمایل داشتند که روز عبادتشان روز شنبه، روزی که آفرینش آسمان‌ها و زمین در آن پایان یافته بود، باشد و چون قوم آن روز را انتخاب نمودند، خداوند نیز انتخاب آنان را پذیرفت و موسی علیه اسلام در آن روز آنان را از کار بازمی‌داشت و به عنوان مرشد و راهنمای آنان به وعظ و نصیحتشان می‌پرداخت.
روزگار می‌گذشت و بنی‌اسرائیل طبق عادت خود، روز شنبه را تقدیس نموده و آن را به انجام طاعاتی که موجب نزدیکی به خداوند گردند و عبادتی که در آن به تسبیح خداوند بپردازند، اختصاص داده بودند، نسل‌ها پشت سرهم می‌آمدند و روزگار سپری می شد و آنان بر این عادت ماندگار و بر این سنت خو گرفته بودند.
*حضرت ایوب علیه السلام
«وَأَیوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِی الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ (٨٣) فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ» (ایوب را بدانگاه که پروردگار خود را به فریاد خواند: اینکه بیماری به من رو آورده است و تو مهربانترین مهربانانی * دعای او را پذیرفتیم و بیماری وی را بر طرف ساختیم) (انبیاء: ۸۴-۸۳).
ذکر ایوب در قرآن:
نام ایوب چهار بار در قرآن آمده است. درسوره‌های نساء، انعام، انبیاء و ص. خداوند او را در ردیف مجموعه‌ی از انبیاء ذکر کرده که لازم است به صورت تفصیلی، به همه‌ی آنها ایمان بیاوریم. او بر وجه تحقیق، از ذریه‌ی حضرت ابراهیم است. زیرا خداوند در معرض سخن از ابراهیم می‌گوید: «وَ مِنْ ذُرِّیتِهِ دَاوُدَ وَ سُلَیمَانَ وَ أَیوبَ وَ یوسُفَ وَ مُوسَى وَ هَارُونَ وَ کذَلِک نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ» (و از نژاد نوح، داود سلیمان ایوب، یوسف و موسی و هارون را و همانگونه محسنان را پاداش می‌دهیم) (انعام: ۸۴).
*مختصری از زندگانی حضرت اسحاق علی نبینا و علیه الصلوة و السلام
«وَ بَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیا مِنَ الصَّالِحِینَ (١١٢) وَبَارَکنَا عَلَیهِ وَ عَلَى إِسْحَاقَ وَ مِنْ ذُرِّیتِهِمَا مُحْسِنٌ وَ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ» [ما او را به اسحاق که پیغمبر و از زمره‌ی صالحان بود مژده دادیم * ما به ابراهیم و اسحاق خیر و برکت دادیم، از اولاد این دو افرادی نیکوکار به وجود آمدند و هم افرادی که آشکارا به خود ستم کردند]
نسب اسحاق علیه السلام:
او اسحاق پسر ابراهیم علیه السلام و مادرش سارا است. او دومین فرزند ابراهیم است. ملایکه‌ی اطهار تولد او را مژده دادند. انبیای بنی اسرائیل از نسل او بوجود آمده‌اند و نبوت در ذریه‌ی ابراهیم (اسحاق و اسماعیل) متمرکز گشته است.
«وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیتِهِ النُّبُوَّةَ» [پیغمبری را در نسل و ذریه‌ی ابراهیم قرار دادیم] (عنکبوت: ۲۷)
*زندگینامه حضرت نوح علیه السلام
قوم نوح مدت زمانی طولانی به پرستش بت‌ها مشغول بودند و بت‌ها را به عنوان خدایانی گرفته بودند که از آنها امید جلب خیر و دفع شر از خود را داشتند و در زندگی هر چیزی را به بت‌ها ارجاع می‌دادند و برحسب جهالت خویش و پیروی‌شان از هوای نفس، آنها را با نام‌های گوناکون می‌خواندند؛ گاهی آنها را ود، سواع، یغوث و گاهی نیز یعوق و نسر می‌نامیدند.
خداوند نوح علیه‌السلا‌م را برای هدایت قوم خود فرستاد او مردی فصیح و گویا، عاقل و فرزانه و دارای اندیشه‌ای استوار بود. خداوند به او شکیبایی به هنگام مجادله، توانایی استفا‌ده از دلایل مختلف و بینشی کامل نسبت به روش‌های قانع نمودن افراد عطا کرده بود. او قوم خود را به سوی خدا خواند، اما آنها روبگردان شدند، از عذاب الهی آنان را بیم داد.
*حضرت آدم علیه السلام
آفرینش آدم علیه السلام:
داستان آدم در واقع داستان تمامی بشریت است و زندگی او زندگی تمامی هستی (از روزی که خداوند قصد آبادانی دنیا را کرده و اراده فرموده بوسیله پیدایش انسان زندگی نیز کامل شود) می‌باشد.
داستان آفرینش آدم، داستان زندگی از بدایت تا نهایت است داستان وجود و ظهور انسان بر این کره خاکی است، داستان زمانهای طولانی و نسلهای مختلف است داستان نسلهایی است که مدتی بر این کره زندگی کرده سپس از آن کوچ کرده‌اند و این همه آثار و علایم را از خود به یادگار گذاشته‌اند.
تلک آثارنا تدل علینا فانظروا بعدنا إلى الآثار
این است آثار ما که بر (هویت) ما دلالت می‌کند بعد از ما نیز به (دیگر) آثار بنگرید.
*زندگی نامه حضرت اسماعیل ذبیح الله علیه السلام
حضرت اسماعیل ـ علیه السلام ـ به تصویر قرآن
«وَاذْکرْ فِی الْکتَابِ إِسْمَاعِیلَ إِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَکانَ رَسُولا نَبِیا وَ کانَ یأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ وَکانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیا» (مریم: ۵۵-۵۴).
نسب حضرت اسماعیل علیه السلام
حضرت اسماعیل پسر ابراهیم خلیل الرحمن است. مادرش هاجر نام داشت. اسماعیل علیه السلام اولین فرزند حضرت ابراهیم علیه السلام بود. در خواب به حضرت ابراهیم علیه السلام دستور دادند که اسماعیل علیه السلام را ذبح کند که داستان آن قبلاً ذکر شد. اسماعیل علیه السلام جد رسول بزرگوار حضرت محمد صلی الله علیه و سلم است. چون او از نسل اسماعیل علیه السلام به دنیا آمده است.
*زندگی نامه حضرت ابراهیم خلیل الله علیه السلام
ابراهیم ـ علیه السلام ـ به تصویر قرآن
«وَاذْکرْ فِی الْکتَابِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّهُ کانَ صِدِّیقًا نَبِیا» (مریم: ۴۱).
حضرت ابراهیم علیه السلام ابوالأنبیاء و پدربزرگ رسول الله صلی الله علیه و سلم می‌باشد. زیرا پیامبر صلی الله علیه و سلم از اولاد اسماعیل و اسماعیل پسر ابراهیم علیها السلام است. خداوند متعال حضرت ابراهیم علیه السلام را به صفات و مزایای بسیاری امتیاز بخشیده بود. پدر انبیاء، پیشوای اتقیاء، قدوه‌ی مرسلین و برگزیده رسولان و خلیل‌الرحمن بود. بسیاری از انبیاء از سلاله‌ی پاک او بودند، تمامی پیغمبران بنی‌اسرائیل از نسل او بودند، چون نسبت همه‌ی آنها به حضرات یعقوب پسر اسحاق پسر ابراهیم علیهم السلام می‌رسد. حضرت محمد خاتم الأنبیاء صلی الله علیه و سلم نیز از طریق اسماعیل به او می‌رسد.
*شفاعت انبیاء
امام ابوحنیفه ـ رحمة الله علیه ـ می فرماید: «و شفاعة الانبیاء علیهم السلام حق و شفاعة نبینا علیه الصلاة و السلام للمؤمنین المذنبین و لاهل الکبائر منهم المستوجبین العقاب حق ثابت» «شفاعت انبیاء ـ علیهم السلام ـ حق است و شفاعت پیامبر ما ـ علیه الصلاة و السلام ـ برای مؤمنان گناهکار و برای مؤمنانی که مرتکب گناه کبیره شده اند و مستحق جزا هستند، حق و ثابت است.
