بسم الله الرحمن الرحیم

طریقه ی عالیه ای که از پیامبر اکرم(ص) اخذ و به وسیله حضرت صدیق اکبر(رض) و سلمان فارسی(رض) و دیگر بزرگان، سینه به سینه تا زمان حضرت شیخ بهاءالدّین محمّد بن محمّد بن محمّد(رح) مشهور به نقشبند و ملقّب به «محمّد البخاری» که در قرن هشتم پا به عرصه وجود گذاشت، منتقل شد، به نقشبندیه معروف گشت.

ایشان فعالیّت خود را همچون مشایخ سلف صالح، بر اتباع سنّت و اجتناب از بدعت پایه گذاری کردند و در مدّت حیات شریفشان باعث اصلاح، هدایت و راهنمایی انسان های زیادی گردیدند. بعد از آن حضرت، اکثر خلفای ایشان در مناطق ماوراء النّهر به تبلیغ و تأیید طریقه عالیه نقشبندیه پرداختند و طریقه را گسترش دادند. تا اینکه این امانت گرانقدر براساس مقدّرات الهی به سرزمین هند منتقل شد. در این سرزمین، اعجوبه ­ای صاحب کمال پا به عرصه وجود گذاشت که خداوند تعالی وجود ذی جود ایشان را باعث خیر و برکت بشریّت قرار داد. ایشان قطب ­المحقّقین، شیخ احمد فاروقی سرهندی(رح) که مجدّد وقت و یکی از بزرگ ترین کسانی که در زمینه عرفان، تحقیقات و مکاشفات دارای درجه والایی است، بودند. آن حضرت احوالات طرق دیگر را نیز در ضمن نقشبندیه به سالکان می­ آموختند. از این زمان طریقه عالیه «نقشبندیه»، به «نقشبندیه مجدّدیه» مشهور شد.

پس از امام ربّانی(رح)، این راه و روش به وسیله خلفای بزرگوارشان ادامه یافت تا اینکه . . .     ادامه مطلب . . .