بسم الله الرّحمن الرّحیم
الحمدُلله کَما یَنْبَغی لِجَلالِ وَجْهِهِ و عَظیمِ سُلطانِهِ و هُوَ الْمَعبُودُ الْإِله، و الصّلاهُ و السّلامُ علی سیّدِنا محمّدٍ رسولِ الله و علی آلِهِ و صحبهِ وَ مَنْ والاه.
خداوند تبارک و تعالی هر از چند گاهی بنا به مصلحت های خویش بلاهایی را می فرستد؛ تا شاید بشر غفلت زده به خود آید؛ به ضعف خویش پی برده و متوجه پروردگار توانا و مهربان گردد.
در این مواقع وظیفه مسلمان ها سنگین تر است چرا که علاوه بر توبه و استغفار دیگران را نیز به بازگشت بسوی خداوند فراخوانند؛ به همگان یادآور شوند که این آفات و بلیّات، نمونه ای کوچک از عذاب خداوند است که بندگان به سبب گناهان و عملکرد زشتشان به آن دچار گشته اند و قطعاً خداوند از رفتار بندگان غافل نیست. هر عمل، عکس العملی دارد و هر کسی نتیجه کردار خود را خواهد دید.
«وَ لا تَحْسَبَنَّ اللهَ غافِلاً یَعْمَلُ الظّالِمُونَ» ابراهیم/۴۲
«و خداوند را از آنچه ستمکاران می کنند، غافل مپندار»